Κ. Σκηνιώτης " Αρτέμιδος ανάβασις "

Καιόμενες βάτοι

πορφυρά κεριά

γενεθλίων και αναμνήσεων.

Φλόγες σπαράσσουσες

σαν φλέβες που αιμορραγούν

κόκκινες

σαν το παλιό ηλιοβασίλεμα.

Καιόμενες βάτοι

αγκαλιασμένες αγάπες,

στοργή που αδημονεί

στο αδύνατο.

Φόβος στεγνώνει τα μάτια

λόγια ψιθυρίζουν παραμύθια

και υψώνουν τείχη στον πόνο.

Καιόμενες βάτοι

άγουρα και αθώα παιδιά.

Αγκαλιά στοργική

ζεστή σπουργιτοφωλιά

καταφύγιο σε πυρηνικό όλεθρο

κλάμα ανάμεσα στα πλήθη.

Αγκαλιά μιας αγέρωχης μάνας

στίγμα

στους κρατούντες της γής

στους επώνυμους επισήμους

στους βολεμένους και σιωπούντες.

Αγκαλιά μήνυμα

μάχης

εμμονής

αγάπης

συναδέλφωσης

αλληλεγγύης.

Μάνα σύμβολο

λίπασμα στη μάνα γή.

Κύκλος που κλείνει,

μαχαίρι που κόβει ξαφνικά

την παλιά ζωή

όπως ο πατέρας το ψωμί.

Κύκλος που ανοίγει,

ξυπνητήρι που ηχεί δυνατά

Είναι ώρα δουλειάς.

Αδράξτε αξίνες

τσαπίστε το χώμα δυνατά

αυλακιές κάντε παντού

να περάσουν τα νερά

να ξεπλυθεί η σκουριά

να φύγει το μαύρο.

Το δάκρυ,

ύδωρ ζωογόνο

και ελπίδα

σπόρος κληρονομιά.

Βότανο στις πληγές

τις πηγές να γεμίσει

να ξεδιψάσει ο ερχόμενος

ένας άλλος

Νέος κόσμος

ανοικτός για όλους

Κωνσταντίνος  Μ. Σκηνιώτης  " Ιχνηλασίες "