Μαζευοντας τ΄ αδεια κοχυλια της ζωης μας. Για τα μαργαριταρια, ουτε λογος. Καπου... έχουν χαθει..

Μαζευοντας τ΄ αδεια κοχυλια της ζωης μας.  Για τα μαργαριταρια,  ουτε λογος. Καπου... έχουν χαθει..
Ας είναι όμως, ακόμη και άδεια, όλο και κάποια ακρογιάλια στολίζουν. Αν κοιτάξεις όμως στο εσωτερικό τους, όλο και κάποιο σμάλτο έμεινε απ΄τα χαμένα μαργαριτάρια.

Σεμνοτης

Την ομορφιά που κλείνω μέσα μου
κανείς ποτέ δε θα τη νιώσει.
Κι αν την πληγώσει θά ΄ναι ανίδεος
κι ούτε γι΄αυτό θα μετανιώσει

Μαρία Πολυδούρη - " Οι τρίλλιες που σβήνουν "

ΛΟΓΙΑ ΣΟΦΑ

Μ΄αρέσει εκείνος που η ψυχή του είναι πιο βαθιά κι απ΄την πληγή του.
Νίτσε
**************
Το μέτρο για την υγεία του νού είναι να βλέπει παντού το καλό.
Πατάντζαλι, Ινδός στοχαστής
**************
Πρόσεξε τις σκέψεις σου, γίνονται πράξεις.
Πρόσεξε τις πράξεις σου, γίνονται συνήθειες.
Πρόσεξε τις συνήθειες, γίνονται χαρακτήρας.
Πρόσεξε τον χαρακτήρα σου, γίνεται μοίρα.
Ίντιρα Γκάντι
**************
Ότι δεν μπορεί να γιατρέψει η ευτυχία, τίποτα δεν μπορεί να το γιατρέψει.
Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές
**************
"Η αγάπη δεν αφορά δύο ανθρώους που κοιτούν ο ένας τον άλλο, αλλά δύο ανθρώπους που κοιτούν μαζί προς την ίδια κατεύθυνση"
"Μόνο με την καρδιά μπορείς να δείς τα πράγματα . Αυτό που έχει πραγματικά αξία δεν φαίνεται με τα μάτια"
Antoine de Saint Exupery - "Ο μικρός πρίγκιπας"
**************
Τα καλύτερα και τα πιο όμορφα στον κόσμο δεν μπορείς να τα δείς ή να τ΄αγγίξεις.
Τα αισθάνεσαι μόνο με την καρδιά.
Helen Keller




Σκεψεις μου (γιατi κι αυτo συμβαινει ενιοτε....)

Το παρελθόν πάντα θα μας κυνηγά.
Ας δώσουμε φτερά στο μέλλον.
**************
Μιά ομπρέλλα είναι η αγάπη.
'Ελα φίλε μου, άνοιξε τη δική σου να μη βραχούμε, ή έλα κάτω από τη δική μου.
Γιατί μέσα μας όλο και κάποιες μέρες είναι βροχερές.
Μα και στις λιακάδες πάντα τη χρειαζόμαστε.
**************
Πληγώθηκες ψυχή μου και πονάς;
Είναι που στεγνώνει η πληγή.
Γιατρεύεσαι κάνε λίγη υπομονή.
************
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μαζεύουν τα δάκρυά στην ψυχή τους και δημιουργούν εκεί, ήρεμες, ζεστές λίμνες, για να εξακολουθεί να υπάρχει και να κολυμπά στα νερά τους το καθαρό συναίσθημα.
Είναι ίσως εκείνοι που ξέρουν ν΄αγαπούν πραγματικά.


Μάνα

Μάνα είναι
η χαροκαμένη γυναίκα
που ανοίγει την αγκαλιά της
στα παιδιά των άλλων.

Μυστήριο

Μυστήριο,
η αγάπη είπες.
Τόσο εύκολα μοιράζεται
αλλά αλοίμονο,
τόσο δύσκολα χαρίζεται.

Σύντροφος

Τι είναι σύντροφος;
ρώτησες χαμηλόφωνα.
Είναι το χέρι που απλώνεται
μπροστά σου,
χωρίς να το ζητήσεις,
και σε κρατά όρθιο
την κρίσιμη ώρα.

Κ. Μ. Σκηνιώτης












Για σας θα κάνω μια καλύτερη τιμή, είπε το Τίποτα στο Κάτι, και κείνο, το ηλίθιο, τόχαψε.

My favorites painting video - musics


Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

"Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ"

ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ΚΑΛΑΝΓΚΟΣ " Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ " Ο γιατρός που χαρίζει καινούργιους χτύπους στις καρδιές των μικρών του αθενών και στις δικές μας κτύπους πιο ευαίσθητους και πιο μελωδικούς.


"Όσο υπάρχουν άνθρωποι"

Τα τελευταία έντεκα χρόνια έχει δώσει ζωή σε 9.000 παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοναδική του αμοιβή, το χαμόγελο που ξαναγεννήθηκε στα χείλη τους. Ο καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλανγκός, ο καλύτερος μαθητής του Μαγκντί Γιακούμπ, αποτελεί ένα ζωντανό μήνυμα ελπίδας ότι η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί. Το όνομά του έχει συνδε...θεί με τη σωτηρία πολλών καρδιοπαθών στο Λίβανο, στη Γεωργία, στη Σερβία, στην Κύπρο, στην Ινδία, στο Μαρόκο, στην Αλγερία, στο Μαυρίκιο, στη Μοζαμβίκη, στην Ερυθραία, στο Κιργιστάν, στη Μαδαγασκάρη, στη Βενεζουέλα, στην Ουκρανία και στην Μποτσουάνα. Ο Ελληνας καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλανγκός δεν απέκτησε τυχαία τον τίτλο του «γιατρού των φτωχών παιδιών». Στα 23 του αποφοίτησε από την Αμερικανική Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης και στα 40 του έγινε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Αργότερα ήταν ο καλύτερος μαθητής του κορυφαίου καρδιοχειρουργού Μαγκντί Γιακούμπ. Ιδρυτής του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Καρδιές για όλους», ο Έλληνας γιατρός από την Πόλη μαζί με την ομάδα του δεν κάνει τίποτα άλλο από το να χειρουργεί καθημερινά δωρεάν όλα τα παιδιά στις φτωχές συνοικίες του κόσμου, μόνο και μόνο για να ξαναδεί το χαμόγελο στα χείλη τους. «Μπορεί να ακουστεί κοινότυπο, αλλά είναι αλήθεια: η μόνη μου ανταμοιβή είναι το χαμόγελο των παιδιών που έχω σώσει και η χαρά που νιώθουν οι οικογένειές τους. Αυτά μου αρκούν» λέει περήφανος μιλώντας στην «Espresso». Ζει στην Υεμένη, αλλά οπουδήποτε στο κόσμο κι αν τον χρειαστούν, δηλώνει παρών. Δουλεύει δεκαοχτώ ώρες τη μέρα, όμως όπως λέει δεν κοιτάει ποτέ το ρολόι του: «Στην Υεμένη, που είναι η βάση μου, χειρουργώ κάθε μήνα περίπου σαράντα με πενήντα περιστατικά. Όταν ταξιδεύω για φιλανθρωπικό σκοπό, είμαι ικανός να χειρουργήσω περίπου πενήντα περιστατικά μέσα σε δέκα μέρες, για να αυξήσω τον αριθμό των παιδιών που περιμένουν μήνες και χρόνια να υποβληθούν σε επέμβαση. Υπερβαίνω τις δυνάμεις μου. Δουλεύω περίπου δεκαοχτώ ώρες την ημέρα και τα Σαββατοκύριακα». «Πιστεύω στον Θεό» Ο πρώτος άνθρωπος που του έδειξε το δρόμο της φιλανθρωπίας ήταν -όπως μας αποκαλύπτει ο ίδιος- ο πατέρας του, κορυφαίος παθολόγος στην Κωνσταντινούπολη: «Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι ότι ο πατέρας μου μου έλεγε να αφουγκράζομαι τον πόνο των ανθρώπων και ειδικά αυτών που ζούνε στη φτώχεια». Τον ρωτάμε αν πιστεύει στον Θεό. Αν έχει κάποια βάση αυτό που λέμε όταν κινδυνεύει κάποιος δικός μας άνθρωπος: «Ο Θεός να βάλει το χέρι του». Η απάντησή του είναι αφοπλιστική: «Πρέπει να ξέρετε πως κάθε φορά που χειρουργώ πάνω από το χειρουργικό τραπέζι δεν κάνω τίποτα άλλο από το να επικαλούμαι τον Θεό». Και συνεχίζει συγκινημένος: «Αμέσως μετά, όταν όλα πάνε καλά, σε κάθε ευκαιρία θαυμάζω το έργο του Θεού πάνω σε μας τους ανθρώπους. Ναι, λοιπόν, πιστεύω στον Θεό. Άλλωστε, ο παππούς μου ήταν ιερέας». Ερχεται όμως κάποια στιγμή στη ζωή, όπως μας λέει ο κ. Καλανγκός, που όλοι οι άνθρωποι νιώθουν πως κάποια πράγματα είναι υπεράνω των δυνάμεών τους: «Θυμάμαι πριν από εννιά χρόνια είχα χειρουργήσει ένα δύσκολο περιστατικό στη Μοζαμβίκη. Ένα παιδί 3 ετών με καρδιακή ανεπάρκεια, το οποίο όμως απεβίωσε τρεις ημέρες μετά την επέμβαση και ενώ νοσηλευόταν στην εντατική μονάδα. Όταν πήγα να συζητήσω τις αιτίες του θανάτου με τη μητέρα του, έμαθα έκπληκτος ότι αυτή η γυναίκα ήταν έγκυος 7 μηνών και μόλις πριν από δύο μήνες είχε χάσει και τον σύζυγό της. Είχε, λοιπόν, πουλήσει τα πάντα για να μπορέσει να μεταφέρει το άρρωστο παιδί της από το χωριό στην πρωτεύουσα, στο ιατρικό μας κέντρο, ενώ ταυτόχρονα την είχαν εγκαταλείψει φίλοι και συγγενείς. Το κλάμα και ο πόνος αυτής της γυναίκας που δεν είχε χρήματα ούτε για να θάψει το παιδί της με έκαναν να καταλάβω, με τον πιο σκληρό τρόπο, τι σημαίνει ζωή. Της έδωσα αμέσως όλα μου τα χρήματα, όλο μου το μισθό και ζήτησα από τον διευθυντή του ιατρικού κέντρου να της δώσει δουλειά στο μαγειρείο της μονάδας, όπως και έγινε. Σήμερα είναι ευτυχισμένη. Γέννησε τελικά δύο παιδάκια και συνεχίζει μέχρι σήμερα να δουλεύει στο ίδιο κέντρο. Είναι αυτές οι συνθήκες στις χώρες του Τρίτου Κόσμου που μου δίνουν την εντύπωση πως ορισμένα πράγματα εξακολουθούν να είναι "υπεράνω των δυνάμεών μου", όμως ποτέ δεν λυγίζω. Βέβαια, για να αλλάξουν οι συνθήκες ζωής και το βιοτικό επίπεδο σε αυτές τις χώρες πρέπει οι μεγάλες δυνάμεις να δουν διαφορετικά τις αιτίες της φτώχειας». Η ευτυχία της προσφοράς Παρά το γεγονός ότι έχει βραβευτεί δεκάδες φορές από διεθνείς οργανισμούς και ιδρύματα, όπως ο ίδιος λέει, δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο τις συνήθειές του και το χαρακτήρα του: «Σας λέω μετά λόγου γνώσεως πως όλα αυτά τα χρόνια όσο ακριβώς προχώρησα σε επιστημονικό και σε φιλανθρωπικό επίπεδο, άλλο τόσο προσπαθώ να είμαι ταπεινός, και αυτό είναι το μεγαλύτερο ιδανικό στη ζωή». Τι κι αν έχει θυσιάσει το χρόνο του και την οικογενειακή του ζωή; Εκείνο που έχει σημασία -όπως λέει- είναι να είσαι χρήσιμος για τον διπλανό σου. Αυτό προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει και στα δύο παιδιά του - τις ελάχιστες ώρες που είναι κοντά τους. Όμως, ο Αυξέντιος Καλανγκός δεν έχει μόνο τον Κωνσταντίνο και τον Αλέξανδρο. Έχει σαν παιδιά του 9.000 φτωχά αγγελούδια που δεν είχαν πρόσβαση στη δημόσια και δωρεάν υγεία των χωρών που ζούσαν, στα οποία χάρισε αφιλοκερδώς το δικαίωμα να αναπνέουν και να μπορεί η καρδούλα τους να χτυπάει κανονικά. Συνεχιστές του φιλανθρωπικού και του επιστημονικού έργου του ευτυχώς -όπως λέει- υπάρχουν, κι είναι όλοι




ΑΝ ΡΩΤΗΣΟΥΜΕ 1000 ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΜΕΝΕΓΑΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΖΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ 1000

ΤΟΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΓΙΑΤΡΟ ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΕΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ

Αυτές είναι οι αξίες μας και οι αρχές μας

ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ  ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ........??????
"Κάνε ότι κάνεις στη ζωή σου , χωρίς αντάλλαγμα. Και το αντάλλαγμα θα έρθει μόνο του και θα είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που περίμενες ".

Faith - Το σκυλάκι που γεννήθηκε με δύο πόδια "Στη ζωή υπάρχουν πάντα ανεπιθύμητα γεγονότα και για να μπορέσουμε να νιώσουμε καλύτερα, θα πρέπει να καταφέρουμε να τη δούμε από μια διαφορετική οπτική γωνία".





Αυτό το σκυλάκι ήλθε στη ζωή την παραμονή των Χριστουγέννων του 2002. Γεννήθηκε με 2 πόδια .

Φυσικά δεν μπορούσε να περπατήσει.

Ακόμη και η μητέρα του δεν το ήθελε !

O πρώτος του ιδιοκτήτης δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να επιβιώσει και έτσι σκέφτηκε την ευθανασία.
Μετά όμως συνάντησε την τωρινή του ιδιοκτήτρι...α, Jude Stringfellow, η οποία θέλησε να το φροντίσει. Αποφάσισε να το εκπαιδεύσει να περπατάει στα δυο του πόδια ! Το ονόμασε Faith (πίστη)
Στην αρχή έβαλε την Πίστη πάνω σε μια σανίδα σέρφινγκ για να αισθανθεί την κίνηση.Μετά χρησιμοποίησε φυστικοβούτυρο σε ένα κουτάλι σαν κίνητρο και αμοιβή ώστε το σκυλί να στέκεται στα δυο του πόδια και να χοροπηδάει. Ακόμη και το άλλο σκυλί στο σπίτι ενθάρρυνε την Πίστη να περπατήσει.
Σαν από θαύμα μετά από 6 μήνες η Πίστη έμαθε να ισορροπεί στα πίσω πόδια της και με πηδηματάκια να προχωράει. Μετά από περισσότερη προπόνηση στο χιόνι κατάφερε να αρχίσει να περπατάει σαν άνθρωπος !
Τώρα η Πίστη τρελαίνεται να κάνει βόλτες ! Και φυσικά όπου πηγαίνει τραβάει την προσοχή των ανθρώπων. Γρήγορα έγινε διάσημη και έχει εμφανιστεί σε διάφορα τηλεοπτικά σόου και γνωστές εφημερίδες.
Εκδόθηκε για αυτήν ένα βιβλίο που τιτλοφορείται «Με λίγη Πίστη». Της έγινε επίσης πρόταση να πρωταγωνιστήσει σε μια από τις επόμενες ταινίες του Χάρυ Πότερ.
Η ιδιοκτήτρια της Jude Stringfellοw παραιτήθηκε από την θέση της δασκάλας που είχε και σχεδιάζει να γυρίσει όλο τον κόσμο με την Πίστη για να διδάξει ότι ακόμη και χωρίς ένα τέλειο σώμα, η ψυχή μας είναι πάντα τέλεια

Στη ζωή υπάρχουν πάντα ανεπιθύμητα γεγονότα και για να μπορέσουμε να νιώσουμε καλύτερα, θα πρέπει να καταφέρουμε να τη δούμε από μια διαφορετική οπτική γωνία.

Εύχομαι αυτό το μήνυμα να μας αφυπνίσει έτσι ώστε να νιώσουμε ευγνώμονες και να εκτιμούμε κάθε μοναδική μέρα της ζωής μας.
Η Πίστη είναι η συνεχής απόδειξη του θαύματος της ζωής.
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...

ΧΑΪΝΗΔΕΣ- " ΜΕ ΚΟΝΤΡΑ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ" - " Η ΜΙΚΡΗ ΕΛΠΙΔΑ " Η μικρή .....ΕΛΠΙΔΑ ..... δεν θα΄ρθει σίγουρα απ΄τα ξένα κι απ΄το Βορρά ...... παραμένει μέσα στις καρδιές όλων μας και επιμένει...... Ελληνικά.

ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ " Ελλάδα μου " Αυτές οι μικρές φωνές που δεν είναι των άλλων ποιητών, αλλά του ποιητή που κρύβουμε όλοι μέσα μας , και μέσα απ΄το αφούγκρασμά τους δημιουργούμε οι ίδιοι τη ζωή μας....Αυτές οι φωνές ..... αυτά τα αισθήματα ...... που καίνε σαν φωτιές......

"ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ" - ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΣΤΕΛΛΑΤΟΣ . Είχα μέρες, να γράψω, να αναρτήσω κάτι. Γύρευα κάτι όμορφο, ουσιαστικό, σε δομή και νόημα. Και μόλις χτές προέκυψε το παρακάτω κείμενο. Ένα κείμενο γραμμένο από έναν άνθρωπο που με τιμά πραγματικά με τη φιλία του. Έναν άνθρωπο από εκείνους τους ανώνυμους ίσως, που ευτυχώς εξακολουθούν και υπάρχουν ανάμεσά μας. Έναν άνθρωπο που έχοντας σπάσει τα δεσμά του με το κατεστημένο, μπορεί και διακινεί ελεύθερα τις ιδέες του και μας κάνει κοινωνούς στα οράματά του......... Μπράβο φίλε μου!!! Αφιερωμένο σε όλους εκείνους τους επώνυμους....... που διαφεντεύουν τις τύχες μας, από έναν ανώνυμο με αξίες και εθνική συνείδηση. Ένα κείμενο προβληματισμού μα και πρόταση ίσως για έξοδο από την κρίση των ημερών μας.


Το παρακάτω αφήγημα, είναι απολύτως φανταστικό και οι καταστάσεις που περιγράφονται σ' αυτό, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα...


(Ή μήπως όχι;;;;;)

Εκείνο το πρωί ξύπνησα κακόκεφος. Αισθανόμουν κουρασμένος, με πονούσαν τα κόκαλα, σαν να είχα δουλέψει σε οικοδομή κατά τη διάρκεια της νύχτας. Είχα πονοκέφαλο και κάποια στιγμή σφύριξε το αριστερό μου αυτί. Θυμήθηκα τη μάνα μου που έλεγε πως άμα σφυρίζει το αριστερό σου αυτί θ' ακούσεις άσχημα μαντάτα... Για τα καλά μαντάτα, σφυρίζει το δεξί αυτί προφανώς... Μα το χειρότερο ήταν ότι ένιωθα ένα δυνατό σφίξιμο στην καρδιά... Στην αρχή νόμισα ότι παθαίνω έμφραγμα... Αλλά μετά σκέφτηκα, από τις στοιχειώδεις γνώσεις που απέκτησα τόσα χρόνια εργαζόμενος σε νοσοκομείο, ότι δεν είναι αυτά συμπτώματα εμφράγματος... Ύστερα αποφάσισα πως ήταν από το άγχος. Γιατί είμαι αγχώδης τύπος, παρόλο που δεν το δείχνω...

Το μεσημέρι κυκλοφόρησαν τα άσχημα νέα... (Α! ρε μάνα, πόσο δίκιο είχες!!!) Σερφάροντας στο internet, ένιωσα την άγρια ικανοποίηση ότι τα πληροφορήθηκα από τους πρώτους, πριν ακόμα συμβούν... Ανάρτησα μάλιστα και μια σειρά σχετικά σποτάκια στη σελίδα μου στο facebook, έχοντας κατά βάθος την ελπίδα να μην είναι αλήθεια και ρισκάροντας να γίνω ρεζίλι ως διασπορέας ψευδών πληροφοριών... Δυστυχώς ήταν αλήθεια...

Και ξαφνικά ένα ολόκληρο οικοδόμημα γκρεμίστηκε και παρά τρίχα γλύτωσα την καταπλάκωση από τα ερείπια... Το τέρας ήταν ήδη εδώ... Το τέρας που στη μαρξιστική συνείδηση της γενιάς μου, είχε ταυτιστεί με λέξεις και έννοιες τόσο απεχθείς, που παρέπεμπαν σε εφιαλτικές εικόνες κόλασης κάτι παραπάνω από Δαντικής, βρισκόταν ήδη εντός των πυλών... Καπιταλισμός, ιμπεριαλισμός, εθνική υποτέλεια, αποικιοκρατία, φτώχεια, εξαθλίωση... λέξεις και έννοιες από το παρελθόν, στροβιλίστηκαν στο μυαλό μου σφιχταγκαλιασμένες με άλλες, εντελώς αντίθετες και αντιμέτωπες, όπως μαρξισμός, σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνικοποίηση, αυτοδιαχείριση... Που να φανταστώ ότι τα ετερώνυμα έλκονται, ακόμα και σε επίπεδο ιδεών... Ευτυχώς αυτό το στροβίλισμα διαλύθηκε σχετικά γρήγορα και η πνευματική μου διαύγεια επανήλθε στην προτεραία κατάσταση... Όχι ότι άλλαξαν και πολλά δηλαδή...

Βρέθηκα να προσπαθώ να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου... Ήταν ποτέ δυνατόν, ο γιος του ηγέτη της Αλλαγής, ο εγγονός του αρχηγού των ανένδοτων αγώνων, να μας σύρει σε αυτή την ατραπό, σε αυτό το τούνελ με την αβέβαιη έξοδο; Ήταν δυνατόν αυτός να είναι ο Εφιάλτης που παρέδωσε τη χώρα σ' αυτούς του νέου τύπου κατακτητές, ο άνθρωπος που έδωσε το πράσινο φως για την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους, όσο δηλαδή είχε αφήσει όρθιο το προηγούμενο καθεστώς, για την εξαθλίωση των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων όπως χαιρέκακα πρόβλεπε, εκείνη η ξινή και ξύλινη γραμματέας, ο άνθρωπος που θα ευθυνόταν για την οπισθοδρόμηση της κοινωνίας σε αλήστου μνήμης εποχές; Δεν μπορούσα να το δεχτώ... Δεν μπορούσα να δεχτώ ότι ο άνθρωπος που ξεκίνησε καριέρα αρχηγού με το υποκοριστικό του μικρού του ονόματος, θα ανέβαινε στο ίδιο βάθρο της ιστορίας παρέα με διάφορους άλλους ακατονόμαστους εθνικούς σωτήρες...

Προσπάθησα να δικαιολογήσω την απόφαση αυτή... Κάνοντας χρήση απλοϊκών επιχειρημάτων, όπως για παράδειγμα πως δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά, πως η απόφαση αυτή ήταν μονόδρομος για να σωθεί η χώρα, προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου... γιατί άραγε; Απ' την άλλη μεριά, με τις φτωχές έως ανύπαρκτες γνώσεις μου περί των οικονομικών, προσπαθούσα να διακρίνω αν υπήρχαν κι άλλες λύσεις, αλλά μάταια... Σ' αυτό, όχι μόνο δε βοηθούσαν, αλλά θόλωναν ακόμα περισσότερο την κατάσταση, οι αρχηγοί των άλλων κομμάτων... Ο ένας, το κόμμα του οποίου μας είχε φέρει σ' αυτή την κατάσταση, έλεγε πως έπρεπε από την πρώτη στιγμή να είχε ακολουθηθεί η μαγική συνταγή που είχε προτείνει, λες και επί πέντε χρόνια δεν είχε το περιθώριο να την εφαρμόσει... Ο άλλος έλεγε να κηρύξουμε πτώχευση και να επαναδιαπραγματευθούμε το χρέος, κάτι δηλαδή σα συγκέντρωση οφειλών δανείων και καρτών σε μια τράπεζα με πιο ευνοϊκό επιτόκιο... Ένας άλλος έλεγε να γίνει δημοψήφισμα... Η άλλη έλεγε «παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους, γυναίκες και άνδρες με όπλα στους ώμους»... Σαχλαμάρες δηλαδή, που κι εγώ ο άσχετος περί τα οικονομικά, ενστικτωδώς ίσως περισσότερο, έβρισκα πλήρως ανέφικτες...

Τότε; Τι θα μπορούσε να γίνει; Ή μήπως δεν μπορούσε να γίνει κάτι άλλο;

Μ' αυτές τις σκέψεις, με πήρε ο ύπνος... Το επόμενο πρωί, είχα καλύτερη διάθεση... Η πρώτη σκέψη μου ήταν μήπως τα χθεσινά γεγονότα ήταν ένα κακό όνειρο... Δεν ήταν όμως και παραδόξως η διάθεσή μου δεν άλλαξε... Η διάθεσή μου δεν άλλαξε όταν πληροφορήθηκα από τα δελτία ειδήσεων, ότι ο περίφημος μηχανισμός στήριξης δεν λειτούργησε, ότι οι πιο πολλές από τις υποψήφιες δανειοδότριες χώρες της ένωσης αδυνατούσαν να εκπληρώσουν τη δέσμευσή τους λόγω ασυμφωνίας των εθνικών τους κοινοβουλίων, ότι τα επιτόκια στις διεθνείς αγορές συνέχιζαν τον ανηφορικό τους δρόμο και ότι η χώρα μας θα κατέληγε να δανειστεί ολόκληρο το ποσό που χρειαζόταν για να καλύψει το σύνολο των αναγκών της, αποκλειστικά από το τέρας... Το οποίο είχε ήδη ανακοινώσει τους όρους του... Κι άλλη μείωση μισθών και συντάξεων με επέκταση και στον ιδιωτικό τομέα... Μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων κατά 100.000 για το τρέχον έτος και κατά 400.000 στο τέλος της τριετίας... Αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση στα 67 χρόνια για όλους, κατάργηση του εφάπαξ και μείωση των συντάξεων... Πλήρης κατάργηση του ορίου απολύσεων και δυνατότητα στις επιχειρήσεις να εφαρμόζουν ελαστικές μορφές απασχόλησης κατά το δοκούν... Αποκρατικοποίηση και των υπολοίπων ΔΕΚΟ και εκποίηση του 30% της δημόσιας περιουσίας σε ξένους επενδυτές... Κατάργηση δημοσίων φορέων και κλείσιμο ακόμα και νοσοκομείων... Περίμενα να δω την αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης, αν και ήμουν σίγουρος ότι δεν είχε πια και πολλά περιθώρια...

Αργά το βράδυ, ο πρωθυπουργός της χώρας προέβη σε διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό. Οι κάμερες έδειχναν στιγμιότυπα από την άφιξή του στο Ζάππειο απ' όπου θα απηύθυνε το διάγγελμα. Δεν έδωσα σημασία στην έντονη αστυνομική παρουσία που είχε κυκλώσει το γύρω χώρο. Εμφανίστηκε μπροστά στην κάμερα, βλοσυρός, με πουκάμισο χωρίς γραβάτα και με σηκωμένα τα μανίκια. Θυμήθηκα το γνωστό προεκλογικό σύνθημα και χαμογέλασα με θλίψη ...

Άρχισε να μιλάει.... Μετά από μια μακροσκελή εισαγωγή, κατά την οποία επαναλάμβανε μονότονα την κατάσταση της χώρας και φωτογράφιζε για μια ακόμα φορά τους υπαίτιους, ανακοίνωσε τους όρους που είχε θέσει το τέρας... Μηχανικά πετάχτηκα από τη θέση μου, όταν τον άκουσα να λέει με φλογισμένο βλέμμα ότι η ελληνική κυβέρνηση, διαισθανόμενη το χρέος της και αναλαμβάνοντας τις ευθύνες της απέναντι στους έλληνες και τις ελληνίδες, δεν έκανε δεκτούς τους προαναφερόμενους όρους και πάγωσε κάθε διαπραγμάτευση με το τέρας, μέχρι νεωτέρας... Την επόμενη μέρα, το πρωί θα συγκαλούσε κοινή συνεδρίαση του πολιτικού συμβουλίου του κόμματος, σύσσωμου του υπουργικού συμβουλίου και της κοινοβουλευτικής ομάδας και αργά το βράδυ, σύγκλιση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, υπό την αιγίδα του προέδρου της δημοκρατίας... Κάτι μεγάλο επρόκειτο να συμβεί... Άρχισαν να σφυρίζουν και τα δυο μου αυτιά...

Σκεφτόμουν ότι δεν έπεσε έξω το ένστικτό μου... Από κει και πέρα, οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες... Η κυβέρνηση ανακοίνωσε το πάγωμα του εξοπλιστικού προγράμματος, τη διαγραφή από τον προϋπολογισμό του κονδυλίου για τις αμυντικές δαπάνες και την ακύρωση όλων των εκκρεμών συμβάσεων, ως μια πρώτη προσπάθεια περιστολής δαπανών...

Ταυτόχρονα ανακοίνωσε την επιτάχυνση των διαδικασιών για τη σύναψη διμερών συμβάσεων στο ενεργειακό με τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και ταυτόχρονα την ενίσχυση των σχέσεων της χώρας μας με τις Η.Π.Α. Προσπάθησα να φανταστώ τα μούτρα εκείνης της ανέραστης ανατολικογερμανίδας καγκελαρίου κι εκείνου του παρ' ολίγον γόη που βάζει πρόσθετα τακουνάκια στα παπούτσια του για να φαίνεται ψηλότερος... Αλλά το σοκ δεν σταματούσε εκεί...

Ανακοινώθηκαν επίσης, η αύξηση της φορολογίας των κερδών των πολυεθνικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας κατά 50% και κατά 20% των κερδών των ελληνικών επιχειρήσεων και των τραπεζών...

Ανακοινώθηκε η κατάργηση του ορίου απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, αλλά παράλληλα, ο ιδιωτικός τομέας θα αναλάμβανε να καταβάλει εξ ολοκλήρου τα επιδόματα ανεργίας στους απολυμένους, για ένα ολόκληρο έτος...

Ανακοινώθηκε η δήμευση του 80% της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας και η παραχώρηση εκτάσεων γης σε ακτήμονες και μικρούς καλλιεργητές, υπό κρατική εποπτεία και με ελεγχόμενες καλλιέργειες, με έμφαση στην παραγωγή σίτου, λαδιού, κρασιού, εσπεριδοειδών, τρούφας, κρόκου, σπαραγγιών, μανιταριών και διαφόρων άλλων εθνικών προϊόντων...

Ανακοινώθηκε η δήμευση των περιουσιακών στοιχείων όσων επιχειρήσεων αποφάσιζαν να εγκαταλείψουν τον ελλαδικό χώρο, καθώς επίσης και όσων επιχειρήσεων δεν ήσαν συνεπείς στις τιμολογιακές, φορολογικές και εισφοροδοτικές υποχρεώσεις τους...

Ανακοινώθηκε βεβαίως και περαιτέρω μείωση των μισθών και των συντάξεων, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, αλλά παράλληλα, τέθηκαν ανώτατα όρια τιμών σε όλα τα βασικά είδη πλατιάς κατανάλωσης, πάγωσαν τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ για ένα έτος και επανήλθε το μέτρο της δωρεάν μετακίνησης των εργαζομένων με τα μέσα μαζικής μεταφοράς...

Αποφασίστηκε επίσης η αναστολή πληρωμής δόσεων των πάσης φύσεως δανειοληπτών, για ένα έτος. Παράλληλα, επιβλήθηκε φόρος 50% στα οινοπνευματώδη, στο χρυσό, στα δερμάτινα είδη ένδυσης και σε όλα τα είδη πολυτελείας... Αποφασίστηκε η αναστολή της λειτουργίας του χρηματιστηρίου και η απαγόρευση μεταβίβασης μετοχών μέχρι νεωτέρας. Κι άλλα πολλά...

Ανακοινώθηκε τέλος ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης, με την ανάθεση υπουργείων σε εκπροσώπους απ' όλο το πολιτικό φάσμα...

Μα αυτό που, εκτός από σοκ, προκάλεσε και δέος, ήταν η ανακοίνωση για παύση εκπλήρωσης των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας, δηλαδή παύση πληρωμών για μια τριετία και η αποχώρηση από την ευρωζώνη ...

Δεν ήξερα αν έπρεπε να χαρώ ή να τρομάξω... Από τη μια μέρα στην άλλη τα συναισθήματα διαδέχονταν το ένα το άλλο... Το βράδυ, πραγματοποιήθηκε μια διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας, ενός εκατομμυρίου ατόμων που ξεχύθηκαν στους δρόμους για να εκφράσουν την υποστήριξή τους στις επιλογές της κυβέρνησης... Το πρωτόγνωρο ήταν ότι σ' αυτήν συμμετείχαν όλα τα πολιτικά κόμματα.... Για μια ακόμα φορά επιβεβαιωνόταν η ενότητα του ελληνικού λαού, απέναντι στις δυσκολίες... Γύρω σου έβλεπες ανθρώπους με βουρκωμένα μάτια και με στήθη που πάλλονταν από εθνική υπερηφάνεια.

Την άλλη μέρα πραγματοποιήθηκε άλλη μια διαδήλωση... Πρωτόγνωρη κι αυτή... Βιομήχανοι, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, χρηματιστές, εφοπλιστές, εισοδηματίες, golden boys και άλλοι μεταπράτες, διαδήλωναν κατά των μέτρων...

Είχε μεγάλη πλάκα να βλέπεις να διαδηλώνουν γραβατωμένοι και κοστουμάτοι κύριοι και κυρίες με γούνες, κοσμήματα και ψηλοτάκουνα ...

Οι συγκεντρωμένοι ενέκριναν ψήφισμα με το οποίο εξουσιοδοτούσαν τον Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών, την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών, την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών και το Οικονομικό Επιμελητήριο, να προσφύγουν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια για να διεκδικήσουν τα δίκαιά τους.

Αντίστοιχα, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, προχώρησε στην έκδοση αναθέματος σε βάρος της κυβέρνησης, αφόρισε τον πρωθυπουργό, τους πολιτικούς αρχηγούς και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και προσέφυγε κι αυτή με τη σειρά της στα ευρωπαϊκά δικαστήρια.

Βέβαια, οι επιλογές αυτές έφεραν και μια σειρά αλυσιδωτές αντιδράσεις. Το ευρωπαϊκό νόμισμα υποτιμήθηκε έναντι του δολαρίου, τα επιτόκια δανεισμού σκαρφάλωσαν σε διψήφια νούμερα ακόμα και για τις χώρες που μπορούσαν να δανείζονται με χαμηλά επιτόκια μέχρι τότε και οι μεγάλες οικονομίες της Ένωσης άρχισαν να αντιμετωπίζουν έντονα προβλήματα ανταγωνιστικότητας...

Φυσικά μας εκδίωξαν τελείως από την Ένωση και μας παρέπεμψαν στο ευρωπαϊκό δικαστήριο για μια σειρά από παραβιάσεις των συνθηκών του Μάαστριχτ και της Λισσαβόνας, αλλά το αυτί μας δεν ίδρωσε... Ακόμα κι όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση διέκοψε κάθε εμπορική συναλλαγή με τη χώρα μας και πάλι δεν ίδρωσε τ' αυτί μας... Συνήψαμε εμπορικές σχέσεις με χώρες του τρίτου κόσμου και αυξήσαμε τις εξαγωγές μας προς τον αραβικό κόσμο...

Για κακή μας τύχη, οι χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης προτίμησαν τις πιο φτηνές και αναπτυσσόμενες χώρες της βαλκανικής στο ενεργειακό, ο αγωγός φυσικού αερίου άλλαξε κατεύθυνση, ενώ η αμερικάνικη εξωτερική πολιτική είχε άλλες γεωπολιτικές προτεραιότητες, αδιαφορώντας πλέον για την περιοχή... Και βέβαια ούτε λόγος για παροχή βοηθείας ή για νέο δανεισμό από τις διεθνείς αγορές...

Επανήλθαμε στη δραχμή, την οποία η κυβέρνηση υποτίμησε άμεσα κατά 30%... Το αποτέλεσμα ήταν η αύξηση των τιμών στα εισαγόμενα προϊόντα, αλλά ο κόσμος είχε πια συνειδητοποιήσει ότι έπρεπε να ξοδεύει λιγότερα απ' όσα μπορούσε να παράγει κι έτσι η κατανάλωση στρεφόταν ολοένα και περισσότερο στα βασικά είδη... Είχε επίσης συνειδητοποιήσει ότι έπρεπε να αλλάξει ριζικά τον τρόπο ζωής του... Τα πρώτα θύματα της νέας αυτής κρίσης, ήταν τα μπουζουξίδικα και τα μεγάλα κέντρα διασκέδασης.

Ο κόσμος της νύχτας έπαψε να υπάρχει. Μετά ακολούθησαν τα κοσμηματοπωλεία, τα καταστήματα με είδη δώρων και οι βιοτεχνίες δερματίνων ειδών... Στο χρονικό διάστημα δύο μηνών, πολλές τράπεζες έκλεισαν και όλες σχεδόν οι πολυεθνικές επιχειρήσεις αποχώρησαν από τη χώρα, αφήνοντας στρατιές ανέργων, φυσικά χωρίς να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις που τους επέβαλε το κράτος... Και τι έγινε που άφησαν τα περιουσιακά τους στοιχεία στην κατοχή του κράτους; Τα κέρδη τους τα είχαν φυγαδεύσει ήδη στο εξωτερικό, εδώ και καιρό... Μάλιστα, κάποιες από τις τράπεζες που έκλεισαν δέσμευσαν τις καταθέσεις των αποταμιευτών, αναγκάζοντας το κράτος να τις καταβάλει από τα αποθεματικά του...

Στο ίδιο διάστημα, η κυβέρνηση έδωσε έμφαση στην ανάπτυξη του τουρισμού και στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ανακοινώνοντας τη δημιουργία χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας. Δυστυχώς όμως το ενδιαφέρον των επενδυτών υπήρξε περιορισμένο.

Οι εισπρακτικοί μηχανισμοί του κράτους ενισχύθηκαν και η φοροδιαφυγή έφτασε σε σχεδόν μηδενικά επίπεδα... Πλασματικά βέβαια, γιατί το μεγαλύτερο μέρος των βεβαιωθέντων φοροδιαφυγόντων εσόδων, παρέμεναν διαφυγόντα και με ανύπαρκτες τις πιθανότητες είσπραξής τους αφού οι φοροδιαφεύγοντες είχαν ήδη εγκαταλείψει τη χώρα... Σύντομα άρχισαν να βάζουν λουκέτο και οι ελληνικές επιχειρήσεις και ο αριθμός των ανέργων δεν μπορούσε πια να απορροφηθεί, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες...

Τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση, σε συνδυασμό με τη ραγδαία αύξηση των τιμών των καυσίμων, έπληξαν το εφοπλιστικό κεφάλαιο και πολλές ναυτιλιακές εταιρίες εγκαταστάθηκαν μόνιμα στο σίτυ, αφήνοντας πίσω τους κάποια σαπιοκάραβα, τα οποία το κράτος δεν μπορούσε καλά-καλά να συντηρήσει...

Προκειμένου να μην οξυνθεί το πρόβλημα, η κυβέρνηση επαναδιαπραγματεύθηκε τα λιμάνια της χώρας, καταγγέλλοντας τη σύμβαση με τους κινέζους και παραχωρώντας τα σε αραβικά λόμπυ με ελάχιστο τίμημα, αλλά με την υποχρέωση να καλύψουν τις ανάγκες της χώρας στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες και στις υπερπόντιες μεταφορές... Φυσικά τα ναύλα εκτινάχθηκαν στα ύψη... Έτσι με αυξημένα τα μεταφορικά έξοδα, αλλά και με καθηλωμένες τις τιμές, η μία μετά την άλλη, οι επιχειρήσεις λιανικού εμπορίου, άρχισαν να κλείνουν... Στο τρίτο τρίμηνο του έτους, η ανεργία είχε φτάσει στο ύψος ρεκόρ του ενός εκατομμυρίου ανέργων...

Πολλοί άνθρωποι αναπολούσαν ήδη την πολύ πρόσφατη εποχή που η χώρα ανήκε ακόμα στην ευρωζώνη. Άρχισαν να λένε ότι ήταν προτιμότερο να παραμέναμε εκεί κι ας δανειζόμαστε με υψηλά επιτόκια... Κι ας καλούνταν ο λαός να υποβληθεί σε νέες θυσίες και σκληρές λιτότητες κάθε τρεις και λίγο...

Και σε τελευταία ανάλυση τι χειρότερο θα μπορούσε να μας συμβεί, εάν δεχόμασταν τους όρους του τέρατος; Άρχισαν να βρίζουν την κυβέρνηση, τα κόμματα και το πολιτικό σύστημα... Οι διαδηλώσεις ξανάρχισαν να είναι στην ημερήσια διάταξη. Τα κόμματα που συμμετείχαν στην κυβέρνηση απέσυραν την υποστήριξή τους...

Η κυβέρνηση εξέδωσε κουπόνια για είδη πρώτης ανάγκης και τα μοίρασε σε όσους είχαν μηνιαίο εισόδημα κάτω από εκατόν εβδομήντα χιλιάδες δραχμές... Παράλληλα, ανακοίνωσε την διακοπή της ηλεκτροδότησης για δύο ώρες καθημερινά στις μεγάλες πόλεις, για την εξοικονόμηση ενέργειας. Την ίδια στιγμή, ανακοίνωνε πως τα κρατικά έσοδα δεν έφταναν για να πληρωθούν μισθοί, συντάξεις και να ικανοποιηθούν οι διάφορες κοινωνικές παροχές κι έτσι θα προχωρούσε στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.

Ο κόσμος άρχισε να δυσκολεύεται ακόμα και με τα στοιχειώδη... Η μαύρη αγορά έκανε και πάλι την εμφάνισή της, ύστερα από 60 και πλέον χρόνια... Οι τοκογλύφοι και οι ενεχυροδανειστές άρχισαν να κάνουν χρυσές δουλειές... Κάποιοι, κυρίως στην περιφέρεια, προσπαθούσαν να επιβιώσουν με την ανταλλαγή προϊόντων. Δώδεκα αυγά για ένα κιλό πατάτες... Ένα λίτρο γάλα για μισό κιλό ντομάτες...

Η εγκληματικότητα αυξήθηκε... Οι ληστείες δεν περιορίζονταν πια σε χρηματικά ποσά... Οι ληστές έκλεβαν πλέον τρόφιμα, ρούχα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης και τα σούπερ μάρκετ ήταν πιο προσφιλείς στόχοι από τις τράπεζες... Οι συμπλοκές στους δρόμους, οι λεηλασίες καταστημάτων, οι εμπρησμοί σπιτιών και οχημάτων, άρχισαν να γίνονται καθημερινό φαινόμενο... Η βία σύντομα έγινε ανεξέλεγκτη... Η κόλαση είχε ήδη φτάσει...

Ένα βράδυ, που ήταν κομμένο το ηλεκτρικό μου φάνηκε ότι είδα στις ζωηρές πορτοκαλί ανταύγειες του κεριού που είχα μπροστά μου, τα πρόσωπα του Ανδρέα, της Μελίνας και του Γεννηματά... Και είχαν μια τόσο θλιμμένη έκφραση...

Η κυβέρνηση ήταν πια ανήμπορη να αντιμετωπίσει τις εξελίξεις και παραιτήθηκε σύσσωμη. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σχημάτισε μια κυβέρνηση από προσωπικότητες και από στρατιωτικούς. Οι πρώην εταίροι μας σφύριζαν αδιάφορα σε όλα αυτά που συνέβαιναν στη χώρα... Η χώρα του κλασικού πολιτισμού όδευε πια προς τα πίσω, προς το μεσαίωνα... Κι όλα αυτά μέσα σε λίγους μήνες...

Εκείνο το πρωί, ξύπνησα λουσμένος στον ιδρώτα και με το ίδιο δυνατό σφίξιμο στην καρδιά... Άραγε τι άλλο επρόκειτο να συμβεί; Άνοιξα το ραδιόφωνο, ακριβώς τη στιγμή που ξεκινούσε το δελτίο των οκτώ... Άκουσα τον εκφωνητή να αναγγέλει την απόφαση της κυβέρνησης να προσφύγει στο μηχανισμό στήριξης και στο τέρας...

Μα τι στο καλό συνέβαινε; Τότε μόνο συνειδητοποίησα ότι είχα ξυπνήσει από το χειρότερο εφιάλτη μου... Σκέφθηκα ότι στη μακραίωνη ιστορία μας είχαμε αντιμετωπίσει κάθε είδους τέρατα. Την ίδια την κόλαση όμως, ποτέ...

Αναστέναξα με ανακούφιση...

* Ο Γεράσιμος Στελλάτος είναι συνδικαλιστής, μέλος του ΠΑΣΟΚ από το 1975 και μέλος της Γραμματείας Σπουδάζουσας Τεχνικής Παιδείας (http://www.facebook.com/note.php?note_id=374297312536#!/profile.php?id=1466837999&v=info)

Παρασκευή 2 Απριλίου 2010

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Η «τριπλή διύλιση» του Σωκράτη


Μια μέρα, εκεί που ο Σωκράτης έκανε βόλτα στην Ακρόπολη,
συνάντησε κάποιον που του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει
κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για έναν απ' τους μαθητές του.

Ο Σωκράτης τον παρακάλεσε, πριν του πει τι είχε ακούσει,
να κάνει το τεστ της «τριπλής διύλισης».
- και τι ακριβώς είναι αυτή η τριπλή διύλιση
ή όπως πως την είπες, τον ρώτησε εκείνος ;
- Να, πριν μου πεις τι άκουσες για τον μαθητή μου,
θα ήθελα να κάτσουμε λίγο να το φιλτράρουμε.
Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας.
Είσαι, λοιπόν, εντελώς σίγουρος ότι αυτό που
πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;
- Ε ... όχι εντελώς, απλώς το άκουσα όμως και ...
- Μάλιστα ... Άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό
που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα.
Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο,
αυτό της καλοσύνης!
Αυτό που πρόκειται να μου πεις
για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;
- Καλό; Όχι ... Το αντίθετο μάλλον ...
- Άρα, θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου
αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος αν είναι αλήθεια.
Αλλά μην απογοητεύεσαι ...
Μπορεί να περάσεις το τεστ γιατί υπάρχει
και τρίτο φίλτρο. Αυτό της χρησιμότητας.
Είναι, αυτό που θες να μου πεις, κάτι που μπορεί
να μου φανεί χρήσιμο;
- Όχι ... Δεν νομίζω ...
- Άρα, αυτό που θα μου πεις δεν είσαι σίγουρος
αν είναι αλήθεια και είσαι βέβαιος πως δεν είναι
ούτε καλό ούτε χρήσιμο.
Γιατί, λοιπόν, θα πρέπει να το ακούσω;

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

ΔΑΝΙΑ 2009 - ΕΝΑ ΒΑΡΒΑΡΟ ΕΘΙΜΟ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ ΦΑΡΟΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ - ΑΓΡΙΑ ΘΑΝΑΤΩΣΗ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ - ( ΓΙΑΤΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Ο ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΩΜΗ ΚΑΙ ΑΝΕΛΕΗΤΑ ΑΓΡΙΑ )!!!

TΙ ΛΕΕΙ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΓΙ΄ΑΥΤΟ ?????

Γ

ΔΑΝΙΑ: ΤΕΤΟΙΑ ΝΤΡΟΠΗ

denmark: what a shame !!!
Αυτό συμβαίνει στην Δανία... this happens at Denmark ...

ΔΑΝΙΑ: ΤΙ ΝΤΡΟΠΗ! ΜΙΑ ΘΛΙΒΕΡΗ ΣΚΗΝΉ . ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΚΤΗΝΗ, ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΤΟΜΑ!!!!
Ενώ μπορεί να φανεί απίστευτο, ακόμη και σήμερα αυτή η συνήθεια συνεχίζεται, στις Νήσους Φαρόε, (Δανία). Μια χώρα "πολιτισμένη" δήθεν και χώρα της ΕΕ. Για πολλούς ανθρώπους αυτή η επίθεση στη ζωή είναι άγνωστη - μια συνήθεια που ορίζει την είσοδο στην ενηλικίωση. Είναι απολύτως κτηνώδης. Κανείς δεν κάνει τίποτα για να αποτρέψει αυτήν την βάρβαρη παράδοση ενάντια στο Calderon, ένα ευφυές δελφίνι που είναι ήρεμο και πλησιάζει τους ανθρώπους από φιλική διάθεση.

Στη Δανία , μία κοινωνικά προχωρημένη και πολιτισμένη χώρα
γιατί πρέπει να σκοτώνεις από έθιμο
μαζικά τέτοια υπέροχα πλάσματα...?????!!!!!!!

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΟΥΒΑΛΗΣ " Ο καρπός της γνώσεως του καλού" - διήγημα

Ένα πολύ δυνατό διήγημα, βαθιά ανθρώπινο και ευαίσθητο, που κινείται μεταξύ της σφαίρας του πραγματικού και του μεταφυσικού και περιγράφει με σκληρό ρεαλισμό την παρακμιακή και φθίνουσα ζωή μιας επαρχιακής κωμόπολης.
Ήρωές του, πρόσωπα τραγικά του χτές, που συναντάμε όμως και σήμερα, καθημερινά γύρω μας.
Μια πραγματική γροθιά στη κοινωνία μας.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΟΥΒΑΛΗΣ ( ο λογοτέχνης φίλος μου από τα Αντίκυρα) - Ένα μικρό δείγμα από τα ποιήματά του

ΑΡΜΕΝΙΖΕΙΝ

Τα σχοινιά που με δέσαν
τα 'φκιασα ξάρτια για τη σκούνα μου
κι αρμενίζω σ’ απαγορευμένα πέλαγα
γινάτι για τους δεσμωτήδες μου.
Αέρηδες οι βρισιές τους
φουσκώνουν τα πανιά μου
και τα πανιά μου
το σάβανο που μ' είχαν τυλιγμένο...

10 Μαΐου 1967

ΖΗΛEΙΑ

Η χαρά σου
δε μ’ αφήνει να κοιμίσω την οδύνη μου
Κι ως απλώνω το χέρι
να μελαγχολήσω το πανηγύρι σου,
ζωγραφίζω την αδυναμία μου.
Δώσ’ μου λίγη απ’ τη χαρά σου
ή πάρε λίγη απ’ την οδύνη μου

ΘΑ’ΤΑΝ ΚΑΛΗ

Στην ερημιά
χωρίς φιλιά
κι απαντοχή
καμιά, καμιά
καμιά μιλιά
ψιλοβροχή
σκέψη δειλή
σιγομιλεί
τούτη την ώρα
στην καλαμιά
στην ερημιά
θάταν καλή
ζεστό φιλί
και κάποια μπόρα



“Συ ει ο ερχόμενος ή άλλον προσδοκώμεν”

Σε ζήταγα στων ωκεανών τα βάθη
άγριο Ποσειδώνα
και σ' ηύρα στην ακρογιαλιά
βοτσαλάκι παιχνίδι μου…


ΓΕΝNΗΘEIΤΩ

Ένας δυνατός σπασμός δονεί το στερέωμα
Άνοιξεν η φοβερή η πύλη της ζωής
Οι τορνευτές κολώνες σείονται επικίνδυνα
Μια κραυγή
Και η ζωή εξήλθε στο φως
Και ντύθηκε το σκοτάδι .