ΦΤΩΧΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
Τα παράθυρα κλειστά
και οι πόρτες.
Είναι και νύχτα
Μα εγώ σε βλέπω.
Με συνωμότες στίχους
εγώ σε βρίσκω.
΄Οταν το ποίημα τελειώνει,
έχω εγκιβωτίσει
τα ελάχιστα μέσα του.
Τα άλλα, τα πολλά,
τα παίρνω μαζί μου
αρχειοθήκη,
στους προκάρδιους κήπους
στο μαλακό του χώμα.
ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΑΜΝΗΣΙΑ
Άν με ρωτήσετε
τι είναι Βασιλική,
όνομα, εκκλησία
ή εύοσμο φυτό,
δεν ξέρω να σας πώ.
Πάσχω απο αμνησία.
Θυμάμαι όμως
το στίχο του Κάλβου
"στα πλούσια
περιβόλια σας
βασιλικός και κρίνα
ματαίως ανθίζουν".
ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ
Λίγες μόνο φορές
δυσκολεύομαι να γράψω.
Ιδιαίτερα όταν θέλω
να σε περιγράψω.
Δεν βρίσκω την αρχή.
Δεν μου κάθονται οι λέξεις
αυτές που θέλω
'Αν παραλείψω μία
θα σε αδικήσω.
΄Αν βάλω μία παραπάνω
χαλάει η αρμονία.
Πουλιά οι λέξεις
και με ραμφίζουν.
Κορίτσια
και με απορρίπτουν.
Πάσχω
και μένω με τις σκέψεις.
ΣΕ ΗΧΟ ΕΡΩΤΙΚΟ ΠΛΑΓΙΟ
Ο πέμπτος ροδώνας
ο επίλεκτος του ποιητή
ψάλλει το αλληλούιαα
σε ήχο ερωτικό πλάγιο.
Με ημίφως συνοδεύεται
η έναρξη των Χαιρετισμών
και υπερυψούται επιτάφια.
Ο έρωτας ζει στα κρυφά,
ζει και στα καρφιά,
ψηλαφεί βάθος υποσχέσεων.
Τρία σιωπητήρια κατέλαβε
Τρείς ενιαυτούς εκέκραξέ τον.
ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΕΡΩΤΩΝ ΤΟΥ
Αγγίζει απαλά
τα σκαλιστά έπιπλα,
τα παλαιά βιβλία,
με το βλέμμα χαϊδεύει
τις μινιατούρες
τ΄ασημικά,
τα κορεσμένα μ΄αιωνιότητα
αντικείμενα
και δέχεται μετάγγιση ηρεμίας.
Τον απασχολεί όμως
η ώρα της αναχώρησης
τότε που τα υλικά
δεν σ΄ακολουθούν
κι η ηρεμία του μετατρέπεται
σ΄ένα χάρτινο καταφύγιο
και σκέπτεται μελαγχολικά
τα λάθη των ερώτων του
τη μειοδοσία στην αγάπη.
ΠΛΑΝΗΣ, ΙΚΑΡΟΣ ΚΑΙ ΟΔΥΣΣΕΑΣ
Παραβιάζοντας προγνωστικά,
αντιρρήσεις του καθρέπτη
και άλλα ανασταλτικά,
ο έρωτας ήλθε διακριτικά.
Εν τω μέσω της ημέρας μπήκε,
αξίωσε αναβαθμιση αισθήσεων.
Με αρχαία ονόματα σύστήθηκε,
Πλάνης , 'Ικαρος και Οδυσσέας.
ΜΕΤΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ Η ΝΥΧΤΑ
"Όρθια η σιγή.
Μα δεν αποκλείεται
μία πλάγια κλίσις"
Α.Εμπειρίκος
Τελευταία οι νύχτες σου
έρχονται με τα όνειρα,
όταν έχεις πιά ξυπνήσει,
όταν πια μένεις μόνος,
με συντροφιά τα Marlboro
να ιππεύεις το αύριο
μ΄αδύνατα φωνήεντα
κι όλα τα σύμφωνα υγρά
να δίνουν νέα διάσταση.
Να γυρεύεις αντίδοτα
για την πικρή σιωπή.
Όμως συχνά συμβαίνει
και η μικρή σιωή
να σώζει την παράσταση.
Και ξέρεις από θέατρο...
ΑΝΘΙΣΜΕΝΑ ΧΕΡΙΑ
Τα χέρια της
ανθίζουν ξαφνικά,
ευκίνητα, θρεμμένα
με χυμούς
νυχτερινών πρελουντίων,
μαντεύουν
τις φλέβες των ερώτων.
Ανθίζουν, γεμίζουν,
στάση προσευχής
δεν παίρνουν,
δεν δένονται σε σχήμα
απόγνωσης,
αλλά κυματισμού
ορχήστρας χαδιών
άμωμων και τρυφερών
που υμνούν
το πύρ το εσώτερο.
ΠΡΟΣ Ο.
(κύκλωσέ με...)
Να διαβάζω,
να μάθω τις λέξεις
που αρθρώνουν
τα χέρια σου.
Χωρίς κόμματα
και τελείες,
δεμένες σφικτά
οι συλλαβές,
να κάνουν κύκλο
για να μην περιμένω
άλλες αφίξεις.
και στα μαλλιά,
ελεύθεροι άνεμοι
αστροφεγγιές Μαϊων
να με κυκλώνουν
σαν καπνοί θυσιών
να φράζουν το δρόμο
της παλιννόστησης.
Μέσα στα χέρια σου
έλξεις, λέξεις
λιμάνι και άγκυρα.
ΕΠΙΤΥΧΗΣ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ
Σε πολιορκώ
με των χεριών
το ιππικό,
μύστης της αφής,
ελεγειακός σου φίλος,
εκ βαθέων επιθετικός,
και παραδίνομαι
στη θέλησή σου,
με μεταλαμβάνεις ,
με βαπτίζεις
Επικό,
Λογχέυοντα
Επελαύνοντα,
και με εξαερώνεις
αναστάσιμο μετά.
Η ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΠΟΙΗΣΗ
Η μικρή μου ποίηση
διολισθαίνει
μέσα από τη μνήμη μου
τη μεροληπτική,
από της ημέρας
τον κάματο
των ονείρων
την καταφυγή
του έρωτα
τα τελευταία σκιρτήματα
των πληγών μου
τα μόνιμα ανοίγματα.
Σαν το μικρό χορτάρι
μέσα απ΄τις πλάκες
των πεζοδρομίων,
σαν "δώρημα τέλειον"
σαν "δόσις αγαθή"
πτερόεσσα στιγμή,
έσωθεν αναβαίνουσα.
Η λίγη μου ποίηση
ωχρά και ασθμαίνουσα.
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ
Όταν η ζωή μας
διπλώνεται στα τέσσερα,
απ΄το φόβο του απρόοοπτου
του ενδεχόμενου κινδύνου,
ανθούν μέσα μας τα ρίγη
και η φρυκτωρία της ψυχής
απλώνει γέφυρες φωτός
να περάσει η ελπίδα
από τις "Σκυρωνίδες Πέτρες"
Πολλές φορές χιονίζει
για να μην ξεχνάμε το λευκό.
Μ΄ ΕΝΑ ΣΤΙΧΟ ΣΤΗ ΣΚΑΝΔΑΛΗ
΄Όλη η ζωή
διαψεύσεις
συναγερμοί
που καλούν σε ετοιμότητα
για χαμένες υποθέσεις.
Όλη η ζωή
αιχμηρές απολήξεις ,
πληγές
που παρ΄ότι έγιναν ουλές,
πάντα πονάνε.
Και σύ να ψάχνεις
των εμφυλίων τις αιτίες,
να επιστρατεύεις τους ψιθύρους,
να εκβράζεις
με βότσαλα λέξεις
στο δέλτα του πόνου
με θλίψη μεγάλη.
Και συ να ζείς
μ΄ενα στίχο
στη σκανδάλη.
ΑΠΡΟΘΥΜΙΑ ΙΑΣΗΣ
"Πάσχω από καλοήθη
μετατόπιση καρδιάς
σε όλο μου το σώμα"
(Μαγιακόφσκι)
Φυλάει φωτογραφίες
και δύο εισιτήρια
θεάτρου της Πράγας.
Του Μαύρου Θεάτρου.
Ο νους του γεμάτος
γάζες κι εκδορές
απ΄την οξύτητα της μνήμης.
Περιφέρεται με μελανιές
σε όλο του το σώμα.
Απ΄τα χτυπήματα
απεγνωσμένου έρωτα.
Από την απροθυμία του
να γιατρευτεί.
ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Λύτρωσέ με από έλξη
γκρεμισμένου ειδώλου,
προφύλαξέ με
από φτερούγισμα
υπερηφάνειας.
Βοήθησε να γιατρεύονται
πάλι και πάλι
της καρδιάς τα ραγίσματα
Έλα συχνά όταν ξυπνώ
και δώσε μου ποίησης δύναμη
να περπατώ ορθός
Μη μου δίνεις φτερά
μόνο στα όνειρα.
ΜΗ ΡΩΤΑΣ ΠΙΑ
Έτσι ψηλά π΄ανέβασες
την αθώα σου ψυχή
χωρίς αλεξίπτωτο
έπρεπε να το περιμένεις
πως θά έπεφτες στο κενό.
Τώρα πιά μη ρωτάς
πως , πότε και γιατί
η Δαναϊδα αποχώρησε
αφήνοντας το χρόνο να τρέχει
απ΄τα τρύπια πιθάρια.
Μη ρωτάς ,
Δεν έχει νόημα,
κράτησε μόνο την ανάμνηση.
ΜΙΑ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ
Παρηγοριέμαι.
Ούτε τα φυτά
είναι ανέμελα.
Πασχίζουν
στο χώμα
να στεριώσουν
σπιτικό.
Παραμονεύουν
ακτίνες
να ζεστάνουν
μοναξιά.
Απόκληρα
φύλλα τους
φθινοπωρινά,
αλητεύουν
στα πεζοδρόμια.
Μαραίνονται
από έξαψη
μπουμπούκια τους
τις άνυδρες νύχτες.
Γυμνοί οι μίσχοι
αναρωτιούνται γιατί.
Παρηγοριέμαι.
ΤΟΝΩΤΙΚΗ ΑΦΕΛΕΙΑ
Πήρε ζωή το κενό.
Άρχισε να σαλεύει
το Τίποτα.
Η καρδιά ξεκίνησε
να δίνει στίγμα.
Πηγαίνει στο παράθυρο-
όχι για να το κλείσει.
Κοιτάζει έξω.
Αναζητά τον ερχόμενο.
Αντλεί δυνάμεις
από την επιθυμία
και υφαίνει
ανεπιγνώτως το μέλλον.
Με την ίδια πάντα
αφέλεια...
ΒΛΑΒΕΣ ΛΟΓΩ ΠΟΙΗΣΗΣ
Όταν γράφω στίχους
η μυωπία μηδενίζεται.
Δεν φοράω γυαλιά
γιατί τα μάτια μου
αποδημούν στην καρδιά.
Καταλαβαίνετε όμως΄
ότι αυτό το γεγονός
μου στοιχίζει ελευθερία,
πτώσεις και κατάγματα.
Θεραπεύοντας την ποίηση,
χρειάζομαι θεραπεία μετά.
ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΚΑΙ ΦΟΒΟΙ
Στην Κολχίδα
που λαχταρούσες
δεν υπάρχει
κανένα χρυσόμαλλο δέρας
μόνο ένα σκέτο τομάρι.
Άδικα τόσα χρόνια
την Αργώ αρμάτωνες
στο ναυπηγείο.
Έτσι την έδεσες στο λιμάνι
από το φόβο των αέρηδων.
Τώρα κλεισμένος στο σπίτι
σε κυνηγούν τ΄αερικά.
ΕΥΧΗ
Και να είναι χάραμα
στο Σκοπευτήριο.
Να είναι κλειστό
το "ΧΑΡΑΜΑ"
να ησυχάζουν οι ψυχές.
Να ξυπνούν οι φωλιές
στα νοτισμένα πεύκα.
Της ευωδίας τα λάβαρα
να κερδίζουν
στα πεδία των διαχωρισμών.
Όλα της γής τα όνειρα
να γεννηθούν
στα πρωινά μάτια
Να κελαηδάει η χλόη
Να ορθώνεται το κορμί,
νικητήρια να περπατάει.
Η Καισαριανή να ξυπνάει,
καθαρή σαν δάκρυα,
κι η Παναγία η κοντινή
να μας συγχωρεί.
Athens Time
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου