" Λέχοβο " - Κ. Σκηνιώτης (αφιερωμένο στα παιδιά ένος σχολείου που στάθηκαν στο πλευρό ενός άτυχου συμμαθητή τους. ( Από το βιβλίο του "Είσοδος στο φώς" )

Είναι μερικές βουνοκορφές που ο Ήλιος δεν δύει ποτέ. Ακόμα και το βράδυ, όταν το σώμα των απλών καθημερινών ανθρώπων γέρνει αναζητώντας τη λησμονιά της ανάπαυσης του πολεμιστή, ακόμα και τότε όλα είναι φωτεινά.
Ο αέρας ευωδιάζει από μία παράξενη γεύση που δεν είναι μεταφορά των αισθήσεων, αλλά μεταφορά των συναισθημάτων δια μέσου του αέρα.
Εκεί, ο άνεμος είναι ούριος συνήθως, και φουσκώνει τα πανιά της Ελπίδας, του Οδυσσέα , του Γιώργου, του Νίκου, της Βάσως, της Μαίρης, της Τασώς , της Βάγιας, για την Ιθάκη που βλέπουν η που δεν βλέπουν πάντα, αλλά σίγουρα την νοιώθουν και την ποθούν.
Εκεί οι άνθρωποι ταξιδεύουν σχεδόν πάντα μ΄ένα ποδήλατο.
Ένα περίεργο, παράξενο, πρωτόγνωρο ποδήλατο με μία "μοναχική" σέλλα που όμως χωράει ένα ολόκληρο σπίτι, ένα ολόκληρο σχολείο, ένα ολόκληρο χωριό, μια ολόκληρη πόλη, τη Γη ολόκληρη.
Ένα ποδήλατο με πανέμορφες ακτίνες που φεγγοβολάνε καθώς γυρίζουν, και στέλνουν παλμούς και χρώματα , σήματα καρδιάς και όνειρα, αγάπη και δύναμη, θέρμη κι ομορφιά, εικόνες και ήχους. Ένα ποδήλατο μ΄ενα υπέροχο κατακόκκινο κουδουνάκι που το κτυπάει πότε ο ένας και πότε ο άλλος.
Ένα κουδουνάκι που βγάζει έναν ήχο όλο γλύκα, έναν ήχο που σε ξεσηκώνει, που σε συναρπάζει, έναν ήχο "επαναστατικό".
Το κουδουνάκι της προσωπικής και συλλογικής συνείδησης που μοιάζει να λέει σαν τραγούδι "μαζί", ΄"σήκω", "δεν σ΄αφήνουμε", "έλα" , "πάτα γερά", "είμαστε εδώ", "όλοι μαζί".
Από εδώ πάνω, από ψηλά απ΄του Ποδηλάτου το πέταγμα όλα είναι αλλιώς.
Ο κόσμος είναι πιο αισιόδοξος, πιο φωτεινός. Στους στενούς αγχωμένους δρόμους της καθημερινότητας των "Μεγάλων" τρέχουν γελαστά παιδιά, με έξυπνα αισιόδοξα μάτια, με αγκαλιές που χωράνε όλο τον κόσμο.
Το ΛΕΧΟΒΟ. ΄Ενα μικρό νησάκι στον Ειρηνικό, ένα χωριό στην Άπω Ανατολή, μια μικρή κωμόπολη στη Βόρεια Ελλάδα, ή ένα απάτητο από τον "πολιτισμό" σημείο των Τροπικών.
Το  ΛΕΧΟΒΟ. Ένα φωτεινό Άστρο κινούμενο γύρω από τη Γή στα όρια του Γαλαξίά, ή ίσως και έξω απ΄αυτόν.
Το  ΛΕΧΟΒΟ. ΄Ενα αγόρι ή ένα κορίτσι με πολλά αδέλφια, ξαδέλφια και φίλους που ξέρουν να στήνουν τρελλούς χορούς γύρω από φωτιές που φθάνουν μέχρι ψηλά τον Ουρανό. Φωτιές που πυρπολούν και καίνε τον ψεύτικο εικονικό κόσμο των "Μεγάλων" που θέλουν παντού τη Μοναξιά, τον Ατομισμό και τον Από Μηχανής Big Brother που σώζει πάντα έναντι αντιτίμου.
ΛΕΧΟΒΟ και ΖΩΗ  κι ένα Ποδήλατο που Ενώνει και Συναρπάζει, και Υπενθυμίζει ότι η Ουσία είναι η Ανθρωπιά και το Μαζί.