*ΡΥΤΙΔΕΣ*

Διαβάτισσες της σάρκας μου
μικρές ρυτίδες,
δρόμοι που ανοιχτήκατε
με γέλιο , δάκρυ και αίμα
και παραδίνεστε στο φως
με της ζωής το γέρμα.


Σε μάτια τριγύρω απλώνεστε
σαν σκοτεινές αχτίδες,
μάγουλα αυλακώνετε,
χείλια που δε γελάνε
σε μέτωπα γράφετε γραφές
για χρόνια που περνάνε.


Αλήτισσες της σάρκας μου
Χνάρια αφήνετε παντού
εκεί όπου πατάτε
Χαράς και λύπης ζωγραφιές,
στα γηρατειά μου συντροφιές.


Χρόνου αποκτήματα ακριβά,
βαθιές ρυτίδες
και του βιβλίου της ζωής
πολύτιμες σελίδες.

Ζωή Τριάδη