*ΛΑΘΡΕΠΙΒΑΤiΣ*

Είπα κι εγώ να ξαναταξιδέψω,
ίσως όμως άργησα να ξεκινήσω
ίσως , ... προσμένοντας τη στιγμή
ζώντας μια προσμονή
δημιούργησα μια θάλασσα,
φόρτωσα την ψυχή μου,
πλανήθηκα στα νερά.
Παράξενο αλήθεια δεν είναι
πως η πίκρα μα κι η γλύκα
που βγαίνει από μέσα μας
πως παίρνει γεύση αλμυρή
στην άκρη απ΄τα μάτια ,
Κολύμπησα μέσα της
Μόνη , στη νύχτα
Μ΄ένα φεγγάρι
Να έρχεται και να χάνεται
Μ΄ένα λευκό περιστέρι
και μ΄ ενα αστέρι,
διαμάντι
να λάμπει.

Πάντα μέσα στ΄ όνειρο

Και να, ξημερώνει
Η στιγμή φτάνει
Ακούω , βλέπω το καράβι
έτοιμο, γεμάτο
να ξεκινά,
εγώ μένω,
ξανά στη στεριά

Άστο να φύγει,
Καλό του ταξίδι.

Άλλωστε δεν πήρα ποτέ εισιτήριο.
Τι κι αν μείνω εδώ

Εγώ ήδη ταξίδεψα.

Ζ.Τ