*ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ*

Διαβάζω συνθήματα,
λαβαίνω μηνύματα,
κλέβω σκέψεις,
πατώ σε λέξεις,
Με τα σκοτάδια και τις σκιές πολεμώ
την αλήθεια γυρεύω να βρώ
για των Δαναών τα δώρα αδιαφορώ.
Προσπαθώ, δημιουργώ.
Της ζωής, γρίφους κι αινίγματα λύνω.
Τις μνήμες ποτέ δεν τις σβήνω.
Πατώ στης μοίρας τα χαραγμένα μονοπάτια,
ολάνοιχτα κρατώντας της ψυχής μου τα μάτια.
Σαν ένας άλλος Σαντιάγκο
της ζωής και του ονείρου διαβάζω σημάδια.
Γυρεύω να βρώ αυτό που ζητώ
κι αν κι΄εκείνο θέλει θα μ΄ευρει.
Ο ήλιος στη Δύση
τη σπίθα που μέσα μου
αργά σιγοκαίει,
προσπαθεί να τη σβήσει.
Ανάβω τα φώτα,
κρατώ την καρδιά μου ζεστή όπως πρώτα.
Τι κι΄αν στον κόσμο που ζω,
στο κομμάτι της σφαίρας
που επάνω κινούμαι,
στον ορίζοντα πέρα που μπορώ και κοιτώ,
η Δύση του τέλους είναι πλάνο σημείο;
Σ΄ένα άλλο ημισφαίριο
νέας μέρας σημαίνει ξεκίνημα
και του ήλιου το σήκωμα ,
στην ελπίδα , στην πίστη
χρυσοπόρφυρο και ολόλαμπρο νίκης
στήνει μνημείο.

Ζωή Τριάδη