ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ " Όσοι μείναν παιδιά "

Σκιές ζωής


Σκιές ζωής σε φθινοπώρου γιόμα,
γέρικα δέντρα,
γερμένα κλαδιά
απ΄του χειμώνα τα χιόνια.
Αργά, αβέβαια τα βήματα ,
τριπλά τα πατήματα ,
στις ζωής τις στράτες
μοναχικοί διαβάτες.
Φιγούρες περαστικές από το παρόν,
βαρύ κειμήλιο γι΄αυτές το παρελθόν.
Στο μέλλον δυσπιστούν
τα λόγια εκεί σταματούν.

Φιγούρες περαστικές
που πάνε αντάμα,
και στα μάτια τους μέσα τρεμοσβήνει
της ζωής το θάμα.
Σκιές μ΄ανάσες βαριές .
Στη σελίδα του σήμερα ζωντανές παρουσίες,
στις σελίδες του αύριο πιθανές απουσίες.

Θύμησης κάλεσμα στο φως του δειλινού,
μνήμης τρισάγιο, κάποιου χαμένου,
κάποιου δικού μας νεκρού

Φιγούρες, σκιές
που πάτε αντάμα
και στα μάτια ανεβάζετε της ψυχής το κλάμα.
Εικόνες γλυκές , αγαπημένες
Ζεστές τρυφερές παρουσίες,
μιας ζωής που έχει φύγει
ζωντανές οπτασίες.

Ζ.Τ