Λόγια που δεν τόλμησα ποτέ μου να τα πω,
Λόγια που δεν αισθάνθηκα ανάγκη να εκφράσω,
Γραμμένα να μην ξεχαστούν ,
Μικρά αστέρια λαμπερά σε σκοτεινό ουρανό,
Λόγια που μες΄στη σκέψη μου πάντοτε τριγυρνούσαν,
Λόγια που σαν εσένανε πάντα να καρτερούσαν.
Άφατες λέξεις σιωπηλές ,
που μόνο στα όνειρά μου,
ζωντάνευαν και γύρευαν να βγούνε απ΄την καρδιά μου,
να βγούνε από τα μύχια μου, να βγούνε απ΄την ψυχή μου
να γίνουνε αντίδωρο για σένα , προσευχή μου.
Λόγια αγάπης τρυφερά,
συνδυασμός γραμμάτων
φωνή ψυχής που πάλλεται , σε λίκνισμα κυμάτων.
Λόγια που ανατρέπουνε το «είναι» των πραγμάτων.
Λόγια που δεν τόλμησα ποτέ μου να τα πω,
Λόγια που δεν αισθάνθηκα ποτέ μου να εκφράσω,
Τα χείλη τούτη τη στιγμή ανοίγω και θα πω,
Όμορφη, αγάπη , ακριβή, μη τύχει και σε χάσω.
Ζωή Τριάδη
Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου