Μαζευοντας τ΄ αδεια κοχυλια της ζωης μας. Για τα μαργαριταρια, ουτε λογος. Καπου... έχουν χαθει..

Μαζευοντας τ΄ αδεια κοχυλια της ζωης μας.  Για τα μαργαριταρια,  ουτε λογος. Καπου... έχουν χαθει..
Ας είναι όμως, ακόμη και άδεια, όλο και κάποια ακρογιάλια στολίζουν. Αν κοιτάξεις όμως στο εσωτερικό τους, όλο και κάποιο σμάλτο έμεινε απ΄τα χαμένα μαργαριτάρια.

Σεμνοτης

Την ομορφιά που κλείνω μέσα μου
κανείς ποτέ δε θα τη νιώσει.
Κι αν την πληγώσει θά ΄ναι ανίδεος
κι ούτε γι΄αυτό θα μετανιώσει

Μαρία Πολυδούρη - " Οι τρίλλιες που σβήνουν "

ΛΟΓΙΑ ΣΟΦΑ

Μ΄αρέσει εκείνος που η ψυχή του είναι πιο βαθιά κι απ΄την πληγή του.
Νίτσε
**************
Το μέτρο για την υγεία του νού είναι να βλέπει παντού το καλό.
Πατάντζαλι, Ινδός στοχαστής
**************
Πρόσεξε τις σκέψεις σου, γίνονται πράξεις.
Πρόσεξε τις πράξεις σου, γίνονται συνήθειες.
Πρόσεξε τις συνήθειες, γίνονται χαρακτήρας.
Πρόσεξε τον χαρακτήρα σου, γίνεται μοίρα.
Ίντιρα Γκάντι
**************
Ότι δεν μπορεί να γιατρέψει η ευτυχία, τίποτα δεν μπορεί να το γιατρέψει.
Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές
**************
"Η αγάπη δεν αφορά δύο ανθρώους που κοιτούν ο ένας τον άλλο, αλλά δύο ανθρώπους που κοιτούν μαζί προς την ίδια κατεύθυνση"
"Μόνο με την καρδιά μπορείς να δείς τα πράγματα . Αυτό που έχει πραγματικά αξία δεν φαίνεται με τα μάτια"
Antoine de Saint Exupery - "Ο μικρός πρίγκιπας"
**************
Τα καλύτερα και τα πιο όμορφα στον κόσμο δεν μπορείς να τα δείς ή να τ΄αγγίξεις.
Τα αισθάνεσαι μόνο με την καρδιά.
Helen Keller




Σκεψεις μου (γιατi κι αυτo συμβαινει ενιοτε....)

Το παρελθόν πάντα θα μας κυνηγά.
Ας δώσουμε φτερά στο μέλλον.
**************
Μιά ομπρέλλα είναι η αγάπη.
'Ελα φίλε μου, άνοιξε τη δική σου να μη βραχούμε, ή έλα κάτω από τη δική μου.
Γιατί μέσα μας όλο και κάποιες μέρες είναι βροχερές.
Μα και στις λιακάδες πάντα τη χρειαζόμαστε.
**************
Πληγώθηκες ψυχή μου και πονάς;
Είναι που στεγνώνει η πληγή.
Γιατρεύεσαι κάνε λίγη υπομονή.
************
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μαζεύουν τα δάκρυά στην ψυχή τους και δημιουργούν εκεί, ήρεμες, ζεστές λίμνες, για να εξακολουθεί να υπάρχει και να κολυμπά στα νερά τους το καθαρό συναίσθημα.
Είναι ίσως εκείνοι που ξέρουν ν΄αγαπούν πραγματικά.


Μάνα

Μάνα είναι
η χαροκαμένη γυναίκα
που ανοίγει την αγκαλιά της
στα παιδιά των άλλων.

Μυστήριο

Μυστήριο,
η αγάπη είπες.
Τόσο εύκολα μοιράζεται
αλλά αλοίμονο,
τόσο δύσκολα χαρίζεται.

Σύντροφος

Τι είναι σύντροφος;
ρώτησες χαμηλόφωνα.
Είναι το χέρι που απλώνεται
μπροστά σου,
χωρίς να το ζητήσεις,
και σε κρατά όρθιο
την κρίσιμη ώρα.

Κ. Μ. Σκηνιώτης












Για σας θα κάνω μια καλύτερη τιμή, είπε το Τίποτα στο Κάτι, και κείνο, το ηλίθιο, τόχαψε.

My favorites painting video - musics


Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009

" Ηρωϊκός μηδενισμός " (Μνήμη Νίκου Καζαντζάκη) - ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΟΥΔΕΛΗΣ

Απ΄το βουβό σκοτάδι της αβύσσου,
που περιζώνει και περιζώνεται μαζί σου,
ανεβαίνει τροχός ήλιου μ΄αγκαθερό φως
αιματοπόρφυρη  η φωνή σου.
Έρχεται από τα βάθη των κυττάρων
του αστραπόστρατού σου νου
κι απάνω απ΄τους αστερισμούς  των φάρων
οδύσσεια προχωρεί στα πλάτη του νοτερού ωκεανού.
Η κρητική ματιά πασχίζει νά 'βρει
μιάς θεϊκής αλήθειας τη μορφή,
μα κείνη σκάλωσε σε άπιαστη κορφή.
Όλο ανήφορος - ανήφορος εμπρός
τα χέρια ανοίγεις , σχηματίζεται σταυρός,
ενώ χαίνουσα η άβυσσο από κάτου
σε βάραθρο βαστά την αγωνία του θανάτου.
Επάνω της μοναχική μονάδα ορθώνεται η ζωή.
Αυτή σου δίνει τη βαθύτερη εμπνοή
ν΄αντισταθείς ηρωϊκά του μηδενός,
μόνη ελπίδα ολωνών και κανενός.
Κάποιες αθάνατες ματιές,
φωτός αν γίνουνε πηγές
ταυτόχρονα σταλάζουν οι  πληγές,
ενώ παντού τριγύρω περιζώνει το μηδέν'
απο το υπερπέραν νεώτερον  ουδέν.

Από τη συλλογή " Verba manent ",   Αθήνα 1986

3 σχόλια:

Lepantos είπε...

O "μεγάλος" Γιάννης Γουδέλης, ο άνθρωπος με το πηγαίο χιούμορ που διάβαζε την ίδια τη ζωή του με μια πρωτόφαντη ποιητική διάθεση.
Με τίμησε κι εμένα (νεαρό καλλιτέχνη τότε) με την φιλία του και τον θεωρώ σαν Δάσκαλό μου.
Γνωριστήκαμε μέσω του κοινού μας φίλου κ. Σουρβίνου στις αρχές του 1985.
Με μια διαφορά ηλικίας 29 χρόνων και με το "μύθο" που τον περιέβαλε,
τον έβλεπα σαν πατέρα και σαν φίλο μαζί.
Για κάποιο δικο του λόγο (που δεν μου τον εξήγησε ποτέ με σαφήνεια), με φώναζε " Αμάραντο".
Ετσι, σαν " Αμάραντος" του υπέγραψα και ένα τοπίο που κοσμούσε το σαλόνι του σπιτιού του.
Και αν δεν με απατά η μνήμη μου, πάλι σαν " Αμάραντος¨" του υπέγραψα και το έργο που έβαλε στο εξώφυλλο ενός βιβλίου σχετικο με τη Μάνα και το Παιδί, κάποιου πανεπιστημιακού δασκάλου, που δεν θυμάμαι τώρα το όνομά του και που την έκδοσή του την είχε αναλάβει ο Γιάννης.
Θυμάμαι την νοσταλγική βαθειά του αγάπη για τη Μαννη.
Θυμάμαι τις όμορφες βραδιές όταν με επισκεπτότανε στο σπίτι μου στην Αγία Παρασκευή.
Μα πανω απ΄ολα, θυμάμαι ότι εκείνη η εποχή της ζωής μου, ήταν απο τις πιο ενδιαφέρουσες.
Ο Γιάννης Γουδέλης, σίγουρα τώρα περιδιαβαίνει τα γόνιμα ουράνια λειβάδεια της δημιουργίας, έχοντας κατακτήσει την αιωνιότητα που τόσο του άξιζε.
Αλέξανδρος Παπακωνσταντίνου
Ζωγράφος

Ανώνυμος είπε...

Από τις ωραιότερες αναφορές στον Γιάννη Γουδέλη, από έναν ξεχωριστό καλλιτέχνη !

Ioannis είπε...

Πραγματικά εμπνευσμένη η ανάρτηση της Arc de Ciel.

Εναλλακτικά της ρήσης του μικρού πρίγκηπα, υπάρχει κι ένα δίστιχο από τον Ερωτόκριτο:

Τα μάτια δεν καλοθωρούν στο μάκρεμα του τόπου
Μα πιο καλά και πιο μακρά θωρεί η ψυχή τ' ανθρώπου